Autor: Julia Dudek & Anna Dobrut

Halloween minęło już jakiś czas temu. Teraz wszyscy szykujemy się do świąt. Na dzisiaj jednak zaproponowałam nam, wydaje się, bardzo nietypową animację.

The Nightmare Before Christmas, czy Miasteczko Halloween, według polskich tłumaczy, pomysłu Tima Burtona, reżyserii Henry’ego Selicka. Co pomyślałaś, jak zaproponowałam ci ten tytuł, do obejrzenia teraz, a nie bliżej Halloween?

Film opowiada i o Halloween, i o Bożym Narodzeniu, ale ma też uniwersalne prawdy, które mogą być przypisane do każdego święta. W końcu główny bohater Jack znajduje w lesie magiczne miejsce, z którego wywodzą się wszystkie święta. Są ukryte w drzewach, a wejścia do nich są też naprzeciwko siebie. To pokazuje, że święta mają wspólne cechy i pochodzą od tych samych albo chociaż podobnych wartości. Nie zdziwiło mnie więc to, że wybrałaś akurat taki film.

Mój sąsiad Totoro to japoński film z 1988 roku, produkcji studia Ghibli. We wrześniu 2007 roku po raz pierwszy polscy odbiorcy mogli zapoznać się z tą pozycją przed ekranami kin. Obecnie Mój sąsiad Totoro znajduje się w ofercie platformy Netflix. Czy warto poświęcić tej starszej już produkcji wieczór? I czy to właściwie tylko bajka dla dzieci?

Jeśli chodzi o produkcje japońskie, to można powiedzieć, że w pewnym stopniu znam je od dzieciństwa, poprzez japońsko-włoski serial animowany Cinderella Monogatari. Później było zetknięcie z Pokemonami i Bakuganami, poprzez seriale anime. Na wiele lat japońskie produkcje później mnie omijały. Teraz na nowo wchodzę w ten temat. Przez polecenia znajomego oglądaliśmy z moim chłopakiem anime Record of Ragnarok, dostępne na Netflixie, a ostatnio on sam znalazł i wciągnął i mnie i siebie w inny tytuł The Misfit Of Demon King Academy, czy po prostu Akademię Władcy Demonów — wyszukiwarka znajdzie ten tytuł od razu po wpisaniu tego hasła.

Nawiedzony dom na wzgórzu to produkcja Netflixa z 2018 roku. Powstał na podstawie książki Shirley Jackson, pod tym samym tytułem z 1959 roku. Twórcy serialu zmienili jednak wiele elementów, pogłębiając historię o rodzinny dramat Crainów — niewyjaśnioną śmierć Olivii Crain, żony i matki. Czy przemówi to do osoby, która nie lubi horrorów?

Mój seans obejmował 3 odcinki z 10. Jak na mnie to i tak niezły wynik, bo nie lubię horrorów. Dlaczego? Głównie przez płytkość ich historii oraz fakt, że nie lubię się bać, bo tak, bo to horror. W przypadku tego serialu, z tego co zauważyłam, mamy głębszą historię z podejściem psychologicznym. Co mnie cieszy, bo nie został powtórzony stary motyw z nawiedzonym domem, w którym straszy, a grupka osób, próbuje najpierw rozwiązać jego tajemnicę, a potem ginie próbując się wydostać z niego. Tutaj wokół znanego i często powtarzającego się motywu nawiedzonego domu, została zbudowana historia rodziny, która została rozbita przez traumatyczne doświadczenie — utratę bliskiej osoby, żony i matki, w niezrozumiałych okolicznościach.

Niebezpieczni dżentelmeni w polskich kinach zawitali już 20 stycznia tego roku, jednak niedawno odwiedzili również serwis streamingowy Netflix. Pełnometrażowy debiut Macieja Kawalskiego to komedia kryminalna skupiona wokół młodopolskiego środowiska artystycznego, przebywającego w Zakopanem w 1914 roku.  Czy warto poświęcić na tę komedię jesienny wieczór?

Nie licząc czwórki głównych bohaterów, którzy według mnie stworzyli świetne postacie, to moją uwagę miał Karol Szymanowski. Pianista był widoczny zarówno jako wielki artysta, ale również przestraszony jak i niepewny przy Witkiewiczu. Jeśli zaś chodzi o grono pozaartystyczne, to Michał Czernecki jako Józef Piłsudski był świetny. Jego sposób bycia, teksty i ogólne zachowanie miało być oczywistym elementem komicznym, jednak w tym wszystkim była ta nonszalancja, pewność siebie i przekonanie o nieomylności, jakie łączą mi się z postacią historycznego Józefa Piłsudskiego.