Projekt kulturalny

Mój sąsiad handluje trawką, na piątym piętrze mieszka wzajemnie przemocowa para, na drugim gość tak naszprycowany lekami, że jego mętny wzrok przyprawia mnie o strach. Nie brakuje pani całej w sierści, śmierdzącej kocim moczem ani wesołego, wiecznie pijanego staruszka Roberta. Na każdą literę alfabetu znalazłabym drobną patologię, wykroczenie, nieścisłość z prawem i rozejście z rozsądkiem.

Czy zatem słusznie, rap uważany jest za oderwany od rzeczywistości, za zbyt wulgarny, nierealny? Bo chyba zapominamy, że przecież mieszkamy w Polsce, a „tutaj wciąż pada deszcz” jak śpiewał Taco Hemingway.

Utwór Wszystko I Nic pochodzi z producenckiego albumu Soulpete – Raw, który został wydany w roku 2015. W utworze gościnnie udzielił się znany obecnie w całej Polsce raper Quebonafide. Znany z fenomenalnych porównań i metafor raper w tym utworze w moim odczuciu pokazuje idealnie jak bardzo wartościowy był jego rap w tamtych czasach.

Już w pierwszym wersie Quebonafide serwuje nam aluzje do czeskiego filmu Ene Bene mówiąc „życie to sztuka wyborów jak w Ebe Bene, A przeżyć nie kupisz i nie policzysz” – ukazując nam jakimi wartościami powinien się według niego kierować człowiek w życiu.

W kolejnym wersie, uświadamia słuchacza, że wie dokąd zmierza i że prędzej czy później to osiągnie. Po raz kolejny serwuje nam metaforę „nie powstrzymają mnie resselerzy, numizmatycy” – czyli ludzie którzy stawiają na pierwszym miejscu dobra materialne.

Utwór pochodzi z płyty Bonsona Postanawia Umrzeć, która swoją premierę miała w roku 2018. W utworze jest masę nawiązań do sportowców, pisarzy, muzyków, raperów, oraz innych ważnych osobowości z lat 90 i początku lat 2000.

Już w pierwszych dwóch wersach Bonson mówi, że jego rówieśnicy spędzali wiele czasu na zewnątrz grając w koszykówkę, „Szczyle chciały być jak Michael czy Scotty grać w piłę wyjść robić coś”. Wspomina o takich osobowościach ze świata koszykówki jak Michael Jordan czy Scottie Pippen. W następnym wersie od razu mówi, że on wówczas chciał być jak Jim Morrison – czyli postać znana w świecie muzycznym i literackim. Jim Morrison był wokalistą zespołu The Doors, oraz pisał poezję, był zaliczany do grona poetów wyklętych. Zmarł w wieku 27 lat.

Tekst, który mam nadzieję uda się przeczytać z intencją wiersza, to nic innego jak Flary PRO8L3Mu. Kawałka starego jak świat w tym wielkim młynie branży muzycznej, bo wyszedł na płycie Ground Zero z 2018 roku. Jest moim zdaniem inny od wszystkich. Może trochę łagodniejszy, zazwyczaj lubią go też osoby, które w ogóle nie znają twórczości Oskara. Czemu przeszedł do mainstreamu? Chyba przez szczerość, przez historię, która nie wydaje się dla większości wyssana z palca. Umówmy się, kawałki, w których Oskar nawija o gangsterskich porachunkach albo o zażywaniu narkotyków w ilościach tak ogromnych, że mało kogo byłoby na to w ogóle stać, są ciężkie do zwizualizowania. Jednak Flary ma w sobie to coś. Jest o miłości, o kłótniach, rozstaniach i zawodnej pamięci. O słabościach człowieka współczesnego. W takich tekstach nagle nie wyskoczy Wokulski i nie będzie zabiegał o Izabelę, ale znajdzie się mężczyzna, który nie będzie mógł się porozumieć z kobietą, która jak nikt inny koiła jego nerwy.

Kolejny utwór Oskara i Steeza z albumu Art Brut. Pierwsza część pochodzi z poprzedniego projektu chłopaków o nazwie c30-c39.

Cytat wprowadzający do utworu pochodzi z przytaczanego już we wcześniejszym wpisie filmu Wielki Szu. Przesłaniem cytatu jest uświadomienie odbiorcy, że wszystko można sprzedać, ale nie wszystko można kupić, cytując: „różne wartości potrafi zamienić na złotówki. Ale odwrotnie… nie da się”.

W pierwszych 4 wersach Oskar opisuje, że jest w ciężkim imprezowym stanie. Linijka: „kładzie dłonie na szyi jak kiler” – może odnosić się do stanu niemalże agonalnego po spożyciu dużej ilości alkoholu i narkotyków.

W kolejnych wersach Oskar, mówi że coś próbuje go odwieść od takiego trybu życia, lecz on odpowiedział na to tylko „Taa, pieprzyć wasz lobbing”. Przestaje walczyć i w rezultacie poddaje się, ulega tej głupocie, a wszelkie próby pomocy metaforycznie chce spalić i rozsypać.

„Pod stopami mam dno, a gdy próbuję się odbić czuję kolanami bagno” – cały ten wers jest metaforycznym stanem rzeczy w jakim się znalazł bohater. Wdepnął już tak głęboko w to bagno, że trudno mu będzie się z niego wydostać.

Zwraca się do kogoś lub czegoś „nadzieją ostatnią jesteś ty… zaopiekuj się mną”. Wtedy wlatuje kawałek zsamplowanego przez Steeza utworu Zaopiekuj się mną zespołu Rezerwat. Utwór pochodzi z płyty Serce wydanej w roku 1987.