Teatr

Oglądając spektakl, trochę zapomniałam o tym, że bohater ma autyzm i spektakl oglądany, bez tego kontekstu jest uniwersalny i przede wszystkim miły dla oka. Przekazuje ważne wartości, a także pokazuje, jak ważna jest komunikacja i wzajemne zrozumienie. Oczywiście poruszana jest też kwestia przyjaźni i samotności wśród ludzi. Niezależnie od tego, czy jesteśmy nieneurotypowi, czy neurotypowi, ta problematyka zawsze będzie nam bliska. Przecież każdy potrzebuje przyjaciela, odczuwa albo odczuwał samotność, czy po prostu nie umie dogadać się z innymi. Co do popularyzacji tego problemu również jestem za. Tak naprawdę nie wiemy, kto w naszym otoczeniu może mieć autyzm albo znamy taką osobę i potrzebuje ona dodatkowego wsparcia. Dobrym pomysłem byłyby również warsztaty o autyzmie, by takie osoby nie były wyśmiewane, ale rozumiane. Kończąc, zachęcam do obejrzenia spektaklu i zainteresowania się tematem autyzmu.